Σε αγώνες που κρίνονται τρόπαια και προκρίσεις, "επιβιώνει" αυτός που έχει πλάνο και το θέλει περισσότερο. Ως φίλαθλος του Ολυμπιακού και του ποδοσφαίρου κάθισα τη νύχτα της Μεγάλης Τετάρτης και απόλαυσα ένα σπουδαίο ματς κόντρα σε δύο μεγάλες ομάδες.
Όπως καταλάβατε, όσοι είδατε τον τελικό Κυπέλλου Ισπανίας ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης, τα "play station" και τα "total football" πήγανε περίπατο στη Βαλένθια. Σε τόσο σπουδαία παιχνίδια, η τακτική, η επιθυμία και η τύχη κάνουν τη διαφορά.
Η Μπαρτσελόνα παίζει το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο στον πλανήτη. Είναι στιγμές, που χαίρεσαι να τη βλέπεις. Ωστόσο, απέναντί της στο "Μεστάγια" βρήκε μία ομάδα, που διψούσε περισσότερο για τη νίκη και είχε αγωνιστικό προσανατολισμό μέσα στο γήπεδο. Ο Πεπ Γκουαρντιόλα θεωρεί πως οι ποιοτικοί παίκτες της ομάδας του θα κερδίζουν παντού και πάντα. Το ποδόσφαιρο, όμως, δεν είναι έτσι. Χρειάζεται σχέδιο και ψυχολογική προετοιμασία.
Ο Ζοσέ Μουρίνιο είναι ο κορυφαίος προπονητής του κόσμου για έναν πολύ απλό λόγο: γιατί με τα όπλα που έχει στη διάθεσή του, φροντίζει να τα αξιοποιεί στο μέγιστο βαθμό και να διαχειρίζεται απόλυτα το έμψυχο δυναμικό της εκάστοτε ομάδας του. Ξέρει ότι οι ποδοσφαιριστές του δεν είναι οι καλύτεροι στον κόσμο, αλλά προσπαθεί να τους βελτιώνει και να παίρνει το καλύτερο από αυτούς πάνω στο χορτάρι. "Έντεκα αυτοί, έντεκα κι εμείς". Αυτό είναι το επιτυχημένο μότο του, όλα αυτά τα χρόνια, που σαρώνει τα τρόπαια σε όποια ομάδα κι αν βρίσκεται.
Ο Πορτογάλος συλλέκτης τίτλων σεβάστηκε την Μπαρτσελόνα, αλλά δεν την φοβήθηκε. Αν έπαιζε το παιχνίδι των "μπλαουγκράνα", η Ρεάλ θα διασυρόταν, όπως στο ματς του Πρωταθλήματος στη Βαρκελώνη. Όσοι κατηγορούν τον Πορτογάλο τεχνικό για αμυντικογενή τρόπο παιχνιδιού, πολύ απλά δεν ξέρουν από ποδόσφαιρο. Όλες οι ομάδες που έχει προπονήσει μέχρι στιγμής, έπαιζαν ελκυστικό ποδόσφαιρο. Με μία διαφορά, όμως: στα παιχνίδια που διακυβεύονταν τίτλοι και προκρίσεις, οι ομάδες του προσαρμόζονταν στις απαιτήσεις της κάθε αναμέτρησης.
Στον τελικό του "Μεστάγια", η Ρεάλ για 75 λεπτά ήταν καλύτερη και η Μπαρτσελόνα δεν υπήρχε στο γήπεδο. Έκανε τέσσερις κλασικές ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο, η "Μπάρτσα" στο τελευταίο τέταρτο ήταν ανώτερη, εκμεταλλευόμενη την κούραση των Μαδριλένων. Σε εκείνο το σημείο, μίλησε ο τεράστιος Κασίγιας, που άρχισε την σπουδαία καριέρα του στο ΟΑΚΑ, δεχόμενος τρία γκολ για πλάκα από τον Ολυμπιακό (για να μην ξεχνιόμαστε)! Για 75 λεπτά, θριάμβευσε η τακτική και το πάθος. Οι "μερένχες" πήγαιναν πρώτοι στην μπάλα, πίεζαν ασφυκτικά και υποδειγματικά σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, ο Πέπε "θέριζε" στη μεσαία γραμμή, αγωνιζόμενος μπροστά από τα δύο στόπερ (στη διάταξη 4-1-2-2-1 ή 4-3-3, αν προτιμάτε) και οι πολυδιαφημισμένοι παίκτες της Μπαρτσελόνα είχαν "βραχυκυκλώσει" και δεν μπορούσαν να επιβάλλουν το ρυθμό και το παιχνίδι τους. Πραγματικά, το μάτι των Μαδριλένων γυάλιζε όσο τους άντεχαν τα πόδια τους. Ο αγώνας κρίθηκε στην παράταση, εκεί που η Ρεάλ ήταν καλύτερη και πέτυχε ένα γκολ με τον Ρονάλντο, στις τρεις κλασικές ευκαιρίες που δημιούργησε. Οι παίκτες του Μουρίνιο πήραν τις ανάσες που ήθελαν στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την έναρξη της ημίωρης παράτασης και στα δύο ημίχρονα των δεκαπέντε λεπτών δεν επέτρεψαν στους "μπλαουγκράνα" να κάνουν φάση. Κέρδισε η ομάδα, που ακολούθησε κατά γράμμα την τακτική, το ήθελε περισσότερο και είχε την τύχη μαζί της.
Πού θέλω να καταλήξω; Ο Ολυμπιακός επιστρέφει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και χρειάζεται δεύτερο εναλλακτικό αγωνιστικό πλάνο. Στην Ελλάδα, το 4-4-1-1 αποδίδει και με το παραπάνω. Οι ερυθρόλευκοι έπαιξαν με διαφορά το καλύτερο ποδόσφαιρο στη σεζόν και δικαιώθηκαν με την πανηγυρική κατάκτηση του Πρωταθλήματος. Στην Ευρώπη, όμως, τα πράγματα θα είναι εκατό φορές πιο δύσκολα. Για αυτό, ο Ερνέστο Βαλβέρδε θεωρώ πως πρέπει να αναπροσαρμόσει τα πλάνα του για τους ευρωπαϊκές αγώνες. Διάταξη, δε νομίζω πως θα αλλάξει, καθώς το 4-4-1-1 έχει μάθει να δουλεύει. Με κατοχή μπάλας και πρέσινγκ, που "πνίγει" τον αντίπαλο. Αυτή είναι η φιλοσοφία του. Ωστόσο, γνώμη μου είναι πως στο Τσάμπιονς Λιγκ πρέπει η τακτική να προσαρμόζεται ανάλογα με τους παίκτες της ομάδας και, φυσικά, τον αντίπαλο. Για αυτό και θεωρώ πως οι ερυθρόλευκοι πρέπει να θωρακίσουν τη μεσαία γραμμή, με τρεις πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές. Όπως έχω γράψει ξανά στο παρελθόν, αυτή είναι η προτεραιότητα. Πώς θα παίξει ο Ολυμπιακός στο Τσάμπιονς Λιγκ; Με το ίδιο αγωνιστικό στυλ ή θα δώσει χώρο στον αντίπαλο και θα επιδιώκει την κόντρα επίθεση; Αυτά είναι ερωτήματα, που πρέπει να απασχολούν, ήδη, τον προπονητή της ομάδας και θα δούμε τις απαντήσεις τη νέα σεζόν στις ευρωπαϊκές συναντήσεις του Πρωταθλητή Ελλάδας.
Δεν κρύβω πως θαύμασα το ψυχωμένο παιχνίδι της Ρεάλ στο "Μεστάγια" κόντρα στην πολυδιαφημισμένη αντίπαλό της. Εμπνευστής, η προπονητική διάνοια που ακούει στο όνομα Ζοσέ Μουρίνιο. Σούπερ η Μπαρτσελόνα, δεν αντιλέγω, αλλά όλοι την αντιμετωπίζουν με τον σταυρό στο χέρι και έχοντας συμβιβαστεί πριν καν αρχίσει το παιχνίδι με την ήττα. Το ποδόσφαιρο δεν είναι έτσι. Πρέπει ο κάθε σύλλογος να εξαντλεί τις πιθανότητες που του αναλογούν, ανεξάρτητα με τον ποιον έχει αντίπαλο. Μία ομάδα είναι υποχρεωμένη απέναντι στην ιστορία και τον κόσμο της, να παίζει παντού και πάντα για τη νίκη. Όπως ο Ολυμπιακός. Στο κορυφαίο αγωνιστικό επίπεδο, δεν μετράει μόνο η ποιότητα ως ομάδα. "Παίζει μπάλα" και η ψυχή. Και το πάθος. Και η θέληση. Και πάνω από όλα, η άρνηση για υποταγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου